Do budowy dróg popularnie stosowane są zarówno beton asfaltowy, jak i beton cementowy. Różnią się między sobą nie tylko sposobem przygotowania, ale także właściwościami, przez co mogą być stosowane w różnych sytuacjach i środowiskach.
Różnice między betonem asfaltowym i cementowym
Beton cementowy w swojej najbardziej podstawowej formie składa się z mieszaniny cementu (spoiwa), kruszywa (wypełniacza) oraz wody. Dodanie do niego ewentualnych domieszek zmienia jego właściwości, nadając mu pożądane cechy takie jak twardość, trwałość, mogą opóźniać wiązanie. Również rodzaj zastosowanego kruszywa zmienia parametry betonu, w szczególności jego ciężar objętościowy. Podczas projektowania mieszanki betonowej przeznaczonej na nawierzchnię, najczęściej nadaje mu się cechy, które przedłużają jego żywotność jak: trwałość, sztywność, niepalność, co sprawia, że doskonale nadaje się do zastosowania na drogach w normalnych warunkach atmosferycznych oraz tunelach. Kolejną jego zaletą jest odporność na koleinowanie, jasna barwa oraz łatwość w recyklingu. Beton asfaltowy z kolei jest mieszanką mineralno-asfaltową, powstającą z mieszaniny kruszywa i asfaltu. Cechuje go ciemna barwa oraz elastyczność. Nawierzchnia wykonana z betonu asfaltowego jest palna oraz podatna na koleinowanie. Dzięki swojej elastyczności doskonale nadaje się do terenów górniczych, mostów, wiaduktów. W takich warunkach podatność na odkształcenia jest pożądana, gdyż w sztywnej nawierzchni mogą powstać zagrażające bezpieczeństwu pęknięcia.
Każdy z materiałów posiada swój indywidualny zestaw cech, co oznacza, że może być wykorzystywany do różnych celów. Trudno zatem jednoznacznie stwierdzić, który rodzaj nawierzchni jest lepszy. Każda z nich sprawdza się zupełnie odmiennych warunkach.